Acuut effect op spiereiwit na zware en lichte krachttraining vergelijkbaar

Krachttraining uitvoeren met lichte gewichten tot uitputting heeft hetzelfde acute effect op het spiereiwit als krachttraining met zware gewichten. Dit blijkt uit een literatuuronderzoek door onderzoeker Nicholas Burd, werkzaam op de Universiteit Maastricht, en zijn collega’s van de McMaster universiteit uit Hamilton, Canada.

Sporters voeren vaak krachttraining met zware gewichten uit om spieraanmaak en -kracht te bevorderen. Om dit effect te bereiken is het noodzakelijk dat er meer spiereiwit wordt aangemaakt dan dat er wordt afgebroken. In de wetenschap is bekend dat zware krachttraining leidt tot een positieve balans: meer spiereiwitaanmaak dan -afbraak. Deze vorm van krachttraining gaat uit van weinig herhalingen met veel weerstand. Dit kunnen bijvoorbeeld tien herhalingen op tachtig procent van de maximale kracht zijn. Echter, het is ook bekend dat patiënten die krachttraining uitvoeren op een lagere intensiteit, omdat de belastbaarheid van gewrichten bijvoorbeeld laag is, ook een toename van kracht laten zien. Bij beide trainingsvormen wordt er uitgegaan van het uitvoeren van de oefening tot uitputting. Burd en collega’s hebben uit de literatuur geconcludeerd dat het acute effect van lichte en zware krachttraining hetzelfde is op de spiereiwitaanmaak- en -afbraakbalans. Dit hebben de auteurs geconcludeerd door middel van een literatuurstudie.

Burd en collega’s trekken een aantal conclusies uit de geraadpleegde literatuur. Zij stellen dat acute veranderingen in de balans tussen spiereiwitaanmaak en -afbraak na een krachttraining een goede voorspellende factor zouden kunnen zijn voor effecten op spiermassa en -kracht na krachttraining die voor een langere periode is uitgevoerd.

De bevindingen en conclusies van eerdere studies die door de auteurs zijn bestudeerd laten zien dat krachttraining op een lage intensiteit ook effectief kan zijn. Zij vergeleken bijvoorbeeld een eenmalige krachttraining van 24 herhalingen op dertig procent van de maximale kracht met een eenmalige krachttraining van tien herhalingen op tachtig procent van de maximale kracht. Bij beide vormen komt het aantal herhalingen overeen met volhouden tot uitputting. De resultaten zijn zowel acuut als na 24 uur vergelijkbaar op de balans tussen spiereiwitaanmaak en -afbraak. Of de langetermijneffecten, dus na weken van krachttraining, op de spiermassa en -kracht ook vergelijkbaar zijn is niet onderzocht.

De auteurs tonen met hun literatuurstudie aan dat ook krachttraining met lichte gewichten tot een vergelijkbare positieve balans van spiereiwitaanmaak en -afbraak leidt als na krachttraining met zware gewichten. Dit geldt mits de oefening tot uitputting wordt uitgevoerd. De vraag is of dit uiteindelijk ook zal leiden tot vergelijkbare spiermassa- en -krachttoename, aangezien het over een verhouding gaat en niet over de absolute toename van spiereiwit. Als er werkelijk sprake zou zijn van een vergelijkbare absolute toename van spiermassa en -kracht, ook op de lange termijn, zou het gunstig zijn dit soort krachttraining in te voeren. Bijvoorbeeld atleten met minder belastbare gewrichten zouden in dit geval toch krachttraining kunnen blijven uitvoeren.

Ook al zijn de eerste bevindingen hoopgevend, het is nog niet bewezen dat krachttraining met lichte gewichten uitgevoerd tot uitputting op lange termijn ook daadwerkelijk leidt tot vergelijkbare resultaten als krachttraining met zware gewichten.