Duurprestatie van wielrenners verbetert niet door toegevoegde krachttraining

Wielrenners die een duurtraining op hoge intensiteit en krachttraining met relatief lage belasting na elkaar doen verbeteren hun duurprestatie niet. Daarentegen is in eerder onderzoek wel een verbetering van de duurprestatie gevonden na duur- en krachttraining. De optimale intensiteit van de gecombineerde duur- en krachttraining is om de duurprestatie te verbeteren is nog onduidelijk.

Combinatie van duur- en krachttraining

Onlangs is een artikel verschenen over gecombineerde duur- en krachttraining (“concurrent training”) voor verbetering van duurprestatie. Hieruit bleek dat zeer intensieve “concurrent training” een positief effect heeft op de duurprestatie (zie hier). Daarnaast is uit een overzichtsartikel gebleken dat krachttraining een positief effect kan hebben op een duurinspanning van meer dan 2 uur (zie hier). Zweedse wetenschappers onderzochten of duurtraining gevolgd door krachttraining met een relatief lage belasting ook tot een beter duurprestatie kan leiden.

Trainingstijd

Aan dit onderzoek deden 19 redelijk getrainde wielrenners mee (gemiddeld 35 jaar; VO2max: 56 ml/kg.min; 6,8 uur training per week). Bij aanvang van de studie fietsten alle wielrenners onder andere een gesimuleerde 40 km tijdrit. De wielrenners trainden vervolgens 8 weken zoals ze dat daarvoor ook al deden, waarbij 2 trainingssessies zijn vervangen door trainingen in het laboratorium. Tien van de wielrenners deden vervolgens alleen de duurtraining en 9 wielrenners deden na de labtrainingen 10 tot 15 minuten aan krachttraining op een “leg press” machine (“concurrent training” groep). De eerste 4 weken zijn de trainingen in het lab ingevuld met 60 minuten fietsen op een vermogen overeenkomend met 90% van het gemiddelde vermogen dat zij tijdens hun 40 km tijdrit leverden. De daaropvolgende 2 weken is het vermogen verhoogd naar 92,5% en de 2 weken daarna naar 95%. De krachttraining bestond uit een warming-up op 50% van hun maximale kracht gevolgd door 6 sets met 65% tot 75% van de maximale kracht, waarin ze zo veel mogelijk herhalingen deden. Voor en na deze 8 weken zijn onder andere de maximale kracht, het piekvermogen tijdens een Wingate-test, prestatie op een 40 km tijdrit en de VO2max bepaald. De “concurrent training” groep verbeterde maximale kracht met 19% en piekvermogen tijdens de Wingate-test met 5%. De groep die alleen duurtraining deed verbeterde niet op deze tests, maar er was wel een minimale verbetering van het gemiddelde vermogen op de gesimuleerde 40 km. Op deze test was juist geen verbetering gevonden in de “concurrent training” groep. Beide groepen verbeterden hun VO2max met 3-4%.

Conclusie

Uit dit onderzoek blijkt dat “concurrent training”, waarbij intensieve duurtraining gevolgd door krachttraining met relatief lage belasting leidt tot een verbetering in beenkracht en piekvermogen maar niet tot verbetering op een gesimuleerde 40 km tijdrit. Deze bevinding is niet in lijn met voorgaand onderzoek, waarin wel verbeteringen in duurprestatie zijn gevonden wanneer er hoogintensieve krachttraining is toegevoegd. Het lijkt er op dat een intensieve duurtraining gevolgd door krachttraining met relatief lage belasting niet leidt tot verbetering van de duurprestatie.

Tot slot

Niet elke combinatie van duur- en krachttraining leidt tot een prestatieverbetering. Meer onderzoek is nodig om uit te zoeken welke vormen van duur en krachttraining het meest effectief zijn.