Eetstoornissen nadelig voor fitheid en sportprestatie

Eetstoornissen leiden tot een verslechterde fysieke fitheid en daarmee tot een slechtere sportprestatie. Door een eetstoornis nemen de botdichtheid, de spierkracht en de flexibiliteit af waardoor de coördinatie en de kracht- en duurprestatie verslechteren.

Het lichaamsgewicht van de atleet speelt bij veel sporten een belangrijke rol omdat het lichaamsgewicht een nadelige invloed heeft op de prestatie. Denk bijvoorbeeld aan wielrenners in het hooggebergte tijdens de Tour de France. De beste klimmers zijn meestal ook de lichtste renners. Er zijn ook sporten waar een maximaal gewicht is ingesteld, de zogenaamde gewichtsklassen sporten zoals judo, boksen en roeien. Bij sporten waar gewicht een belangrijke rol speelt liggen eetstoornissen op de loer. Een bekend voorbeeld van een sportster die te kampen heeft gehad met eetproblemen is Leontien van Moorsel. Wat de rol is van eetstoornissen op de fysieke fitheid en de sportprestatie hebben El Ghoch en collega’s aan de hand van een uitgebreid literatuuronderzoek onderzocht.

Gevolgen

In totaal zijn 29 studies onder de loep genomen. Uit deze studies blijkt dat eetstoornissen onder andere een negatieve invloed hebben op de flexibiliteit, spierkracht, botstructuur en coördinatie. Hierdoor is de fysieke gesteldheid van mensen met een eetstoornis aanzienlijk verslechterd. Daarnaast treedt er snel uitputting van de koolhydraatvoorraad op en is de vochtbalans vaak verstoord.

Te weinig eten en drinken leidt tot verminderde duur- en krachtprestaties. Daarnaast kunnen eetstoornissen ook tot onder andere slaapstoornissen, een afgenomen concentratie en veranderingen in humeur leiden. Als een atleet kortdurend (enkele dagen) extreem weinig eet zijn de effecten minder eenduidig. In sommige gevallen treed er geen prestatieverlies op maar in andere studies is er wel sprake van een verminderde sportprestatie.

Conclusie

Uit het review van El Ghoch en collega’s blijkt dat eetstoornissen een negatieve invloed hebben op de fysieke gesteldheid en daarmee de sportprestatie. Dit is wellicht een open deur, maar toch blijken eetstoornissen in de sportpraktijk nog steeds een groot probleem te zijn. Veel atleten die in een gewichtsklasse uitkomen hongeren zichzelf uit om tot een zo licht mogelijke klasse te behoren. Gelet op de hierboven vermelde bevindingen is het in sommige gevallen beter om eens te kijken of een gewichtsklasse hoger geen betere keuze is. Trainers zullen op hun hoede moeten zijn en zich moeten afvragen of het eetpatroon van sporters nog gezond is en niet leidt tot prestatieverlies tijdens wedstrijden. Naast gewichtsafname van de sporter kan ook een verminderde prestatie tijdens trainingen een indicatie zijn dat er problemen spelen. Een diëtist raadplegen kan wellicht uitkomst bieden.