Elektrostimulatie niet van meerwaarde voor herstel

Het inzetten van elektrostimulatie om het herstel te bevorderen is niet zinvol. Door bijvoorbeeld uit te fietsen na een intensieve inspanning, herstelt een atleet net zo snel. Dit blijkt uit een review uitgevoerd door onderzoekers uit Liverpool en Dublin.

Elektrostimulatie (ES) oorspronkelijk uit de revalidatie, is een methode die bijvoorbeeld fysiotherapeuten nogal eens inzetten om het herstel na zware inspanning te bevorderen. Hiervoor zijn zelfs speciale apparaten ontwikkeld en op de markt gebracht. Een voorbeeld van zo’n apparaat is de ARP (“accelerated recovery performance”). Het idee achter ES is dat de opgewekte spiersamentrekkingen de bloedstroom stimuleren. Volgens producenten zou dat de afvoer van afvalstoffen sneller laten verlopen. Daarnaast zou het verdovend werken zodat er minder spierpijn optreedt. Malone en collega’s hebben aan de hand van een literatuurstudie onderzocht wat de bewezen effecten zijn van ES op prestatie na een eerder geleverde inspanning, afvoer van bloedlactaat en zelfervaren spierpijn.

Elektrostimulatie vs. passief en actief herstel

De auteurs vonden 13 studies van voldoende kwaliteit om verder te analyseren. In deze studies is ES vergeleken met een andere herstelvorm, bijvoorbeeld door stil te zitten (passief) of uit te fietsen (actief) op een lage intensiteit na intensieve inspanning. De gemiddelde impuls frequentie, -duur en -intensiteit van de ES waren respectievelijk 4,7 Hz, 320 µs en 36 mA. De duur van de ES lag tussen de 6 en 60 minuten.

Uit een uitgebreide analyse van de 13 studies blijkt dat ES ten opzichte van passief herstel lijkt te zorgen voor een verminderde spierpijn enkele dagen na de inspanning en een versnelde afvoer van bloedlactaat enkele minuten na de inspanning. ES na de inspanning had geen positiever effect op de te leveren prestatie na een intensieve inspanning in vergelijking met passief herstel.

In vergelijking met actief herstel heeft ES geen enkele meerwaarde als herstelmethode gelet op de afvoer van bloedlactaat, de prestatie en de zelfervaren spierpijn. Het lijkt er zelfs op dat actief herstel zorgt voor een snellere afvoer van bloedlactaat in vergelijking met het gebruik van ES.

Conclusie

ES inzetten als herstelmethode is niet zinvol. Ondanks dat in vergelijking met passief herstel sprake is van minder zelfervaren spierpijn is dit voor de sportpraktijk niet relevant. Atleten zullen zelden direct na een zware inspanning stil gaan zitten. Aangezien actief herstel hetzelfde effect heeft als ES als het gaat om de prestatie of zelfervaren spierpijn en zelfs leidt tot een snellere afvoer van bloedlactaat werkt een stukje uitlopen of -fietsen net zo goed of zelfs beter. Daarnaast is het voor een atleet waarschijnlijk prettiger enkele minuten uit te lopen of te fietsen dan direct na de inspanning ES te ondergaan.