Hardlopen met een constante snelheid leidt tot beste looptijd op de mijl

Een zo constant mogelijke snelheid bij het lopen van de hardloopmijl draagt bij aan het verbeteren van wereldrecords op deze afstand. Uit een analyse door Foster en collega’s van de wereldrecords die op deze afstand zijn gelopen in de afgelopen 100 jaar, blijkt dat deze pacingstrategie 1 van de succesfactoren is.

Er is de laatste decennia steeds meer aandacht ontstaan voor de beste pacingstrategie voor een optimale prestatie van atleten. In dit geval gaat het om het zo snel mogelijk afleggen van een afstand en niet om het winnen van een wedstrijd zoals bijvoorbeeld bij grote hardlooptoernooien. Foster en collega’s hebben de wereldrecords bij het hardlopen op de mijl (1600 meter) van de afgelopen 100 jaar geanalyseerd om te onderzoeken welke pacingstrategie tot de snelste tijd heeft geleid.

Wereldrecords

In totaal zijn de rondetijden van 32 wereldrecordraces bij de mannen en 16 races bij de vrouwen op de 1600 meter geanalyseerd. In 1913 is het eerste wereldrecord bij de mannen erkend door de IAAF (wereldatletiekbond). De gelopen tijd was toen 4:14.4. In de daarop volgende jaren is deze tijd 31 seconden (12,2%) verbeterd naar 3:43.13. Bij de vrouwen is het eerste erkende wereldrecord in 1921 gelopen in een tijd van 6:13.2 en inmiddels staat het record op 4.12.58. Een verbetering van ruim 2 minuten (32,3%).

Het blijkt dat de variatie in rondetijden tijdens de oudere wereldrecords veel groter was dan bij de recente wereldrecords. De variatie in rondetijden was eerst meer dan 6% terwijl dit nu minder dan 2% is.

Door middel van een computeranalyse van de gelopen wereldrecords is door de auteurs voorspeld dat een wereldrecord van 3:40 bij de mannen en 4:05 bij de vrouwen mogelijk moet zijn. Hiervoor zou volgens de auteurs de variatie in gelopen rondetijden minder dan 1% moeten zijn.

Conclusie

De auteurs concluderen dat met een zo gelijk mogelijke snelheid hardlopen tot de snelste looptijd leidt op de hardloopmijl. Zij veronderstellen dat deze pacingstrategie leidt tot de minste verspilling van energie tijdens een race. De auteurs zijn ook helder in de conclusie dat pacingstrategie niet de alles verklarende factor is om een wereldrecord te lopen. Uiteraard zijn bijvoorbeeld getraindheid en talent ook erg belangrijke factoren.