Herstel na hersenschudding duurt langer dan gedacht

Het volledige herstel van een hersenschudding blijkt langer te duren dan gedacht. Waar voor relatief simpele taken het herstel ongeveer 1 á 2 weken in beslag neemt, blijkt voor complexere taken het herstel wel eens twee maanden te kunnen duren.

Elke topsporter en elk staflid van een professionele sportploeg weet dat de gevolgen van een hersenschudding niet te onderschatten zijn. Toch zijn de sportieve en financiële belangen soms dusdanig groot dat gezondheidsrisico’s wel eens voor lief worden genomen. Zo kwam Jan Vertonghen van Tottenham Hotspur in de halve finale van de Champions League tegen Ajax weer het veld ingestrompeld terwijl hij even daarvoor hard met zijn hoofd tegen een medespeler was gebotst.

Herstel na hersenschudding langer dan gedacht

Er is de laatste jaren veel onderzoek gedaan naar het herstel na een hersenschudding. Dat onderzoek kreeg een impuls nadat er een aantal jaar geleden bij American Football spelers duidelijk werd hoe desastreus (meervoudige) hersenschuddingen kunnen zijn. Er zijn ondertussen richtlijnen verschenen om de terugkeer van een door een hersenschudding geteisterde sporter in goede banen te leiden. Sporters moeten allerlei tests ondergaan om te zien of er sprake is van fysiek en cognitief herstel. Daarbij wordt vaak cognitief functioneren en fysiek functioneren los van elkaar getest. Tijdens wedstrijden is er echter bijna altijd sprake van een combinatie van die twee. Sporters moeten snel beslissingen kunnen nemen terwijl ze vol in actie zijn. Dat gegeven was voor een internationale groep onderzoekers genoeg reden om de wetenschappelijke literatuur er op na te slaan hoe het herstel verloopt als het gaat om de combinatie van fysiek en cognitief functioneren.

Lang na-ijlen

De analyse van alle resultaten uit het bestudeerde onderzoek laat een duidelijk beeld zien. Sporters met een hersenschudding wandelen de eerste week langzamer dan sporters zonder hersenschudding. Zodra sporters met een hersenschudding tijdens wandelen cognitief worden uitgedaagd, gaan ze niet alleen langzamer wandelen dan mensen die geen hersenschudding hebben opgelopen, maar lopen ze ook minder stabiel. Dit effect kan twee maanden aanhouden.

En nu?

Feitelijk is aan de hand van deze studie niet te zeggen of dit een oorzakelijk verband is, maar het lijkt wel aannemelijk. Om aan de hand van dit onderzoek nu alle richtlijnen overboord te gooien lijkt wat voorbarig. Kritisch de tests tegen het licht houden is echter geen overbodige luxe. Aan de hand van dit literatuuroverzicht lijkt het verstandig sporters eerst gecombineerd fysiek en cognitief te testen om te zien of er sprake is van een volledig herstel, voordat de sporters weer in training kunnen gaan. Het is belangrijk om te beseffen dat het volledige herstel, zeker als het gaat om een samenspel van fysiek en cognitief functioneren wel eens langer kan duren dan gedacht. En te vroeg weer beginnen met sporten na een hersenschudding kan (ernstige) gevolgen hebben en het kan de kans op een nieuwe blessure aanzienlijk verhogen.