Het kan; een marathon binnen twee uur

Ondanks dat het op zes mei niet lukte, zou een marathonloper binnen twee uur moeten kunnen finishen, zelfs tijdens een officiële wedstrijd. Wat hij hier zelf aan kan doen? Op lichte schoenen rennen en samenwerken met andere hardlopers.

Op zes mei 2017 ondernamen de marathonlopers Kipchoge, Desisa en Tadese een dappere poging om de twee-uurs grens te doorbreken. Helaas deed de snelste renner, Kipchoge, nog 25 seconden te lang over de 42,195 kilometer. Toch zouden ‘s werelds tophardlopers de marathon binnen twee uur af moeten kunnen leggen, zelfs zonder de regels van de International Association of Athletic Federations geweld aan te doen. Dit is in tegenstelling met de recente recordpoging, waarbij herhaaldelijk nieuwe hazen instroomden, wat volgens de officiële marathonregels niet mag. Een drietal onderzoekers berekende aan de hand van de bestaande literatuur hoe de wereldtop een nog snellere tijd neer kan zetten.

Sneller dan de wind

Hardlopers zullen aanzienlijk sneller finishen wanneer zij elkaar helpen bij het verminderen van energieverspilling. Dit kunnen zij doen door achter elkaar te lopen en zo de luchtweerstand te beperken. In de eerste helft van de marathon is dit vaak geen probleem, in de tweede helft wordt dit echter een stuk moeilijker. Tegen die tijd zijn er aan kop namelijk nog maar enkele lopers om achter te schuilen. Als deze koplopers in de tweede helft met elkaar zouden samenwerken, kunnen zij gezamenlijk een stuk sneller finishen. Uit het in deze studie gebruikte rekenvoorbeeld, blijkt dat het ongeveer drie minuten zal schelen wanneer vier wereldtoppers de laatste twintig kilometer achter elkaar lopen, en de kopman elke drie minuten wisselt. Ook een samenwerkende kopgroep van twee of drie man werpt zijn vruchten af, maar leidt wel tot iets minder tijdswinst.

Zo licht als een veertje

Lichtere schoenen kunnen ook bijdragen aan een snellere tijd. Met schoenen die 100 gram minder wegen dan de 244-gram wegende schoenen die Kimetto droeg tijdens zijn recordmarathon, zou een hardloper in theorie ruim een minuut kunnen besparen op de eindtijd. Een goede veerkracht en het materiaal waarvan de schoen gemaakt is, zijn hierbij uiteraard van belang.

Een beetje hulp van boven

Tot slot zou ook de organisatie een steentje bij kunnen dragen aan het doorbreken van de magische twee-uursgrens. Dit kan door een optimaal parcours uit te zetten waarbij de eerste helft van het parcours vlak is en de tweede helft afloopt met de maximaal toegestane 42 meter. Dit zal de tijd met bijna 30 seconden naar beneden brengen.

Bij het ideale parcours loopt de eerste helft bovendien door windstil gebied, bijvoorbeeld door een gebied omringd met huizen of bomen. Zijn de weergoden de hardlopers goed gezind, en zorgen ze de tweede helft van het parcours voor wind mee met een snelheid van minimaal zes meter per seconde (windkracht 4), dan zou dat genoeg moeten zijn om binnen twee uur te finishen.

Presteren door te combineren

Marathonlopers die één of meerdere van deze aanpassingen doen, zouden in theorie een snellere tijd neer kunnen zetten. Een combinatie van de verschillende methoden lijkt voor het beste resultaat te zorgen. Het is echter niet nodig alle aanpassingen toe te passen; een hardloper met wind in de rug, gaat niet nóg sneller rennen door achter een andere hardloper te schuilen. Wind mee zorgt er tenslotte sowieso al voor dat een sporter minder last heeft van luchtweerstand.