Koolhydraatrijk dieet beter voor intensieve inspanning dan vetrijk dieet

Vergeleken met een koolhydraatrijk dieet van 6 dagen stijgt de zuurstofopname bij aanvang van een inspanning langzamer na een vetrijk dieet. Daarnaast is na een vetrijk dieet meer zuurstof nodig voor dezelfde inspanning en is de hartfrequentie ongeveer 10 slagen hoger.

Voeding voor duuratleten

In de laatste jaren is er wetenschappelijk gezien aanzienlijk meer aandacht gekomen voor koolhydraatarme diëten voor duuratleten. Een van de grote voorvechters van deze stroming is prof. Tim Noakes uit Zuid-Afrika. Waar Noakes voorheen juist een groot voorstander was van koolhydraatrijke voeding in relatie tot duurprestaties, probeert hij nu steeds meer duuratleten ervan te overtuigen dat minder koolhydraten tot een betere prestatie kan leiden. In plaats van de koolhydraten zouden de atleten meer vetten en eiwitten moeten eten. Onderzoekers uit Canada hebben nu onderzocht welk effect het eten van een vetrijk dieet heeft op de zuurstofopname bij aanvang van, en tijdens de inspanning. Dit is onder andere van belang bij het ontstaan van het zogenaamde zuurstofdeficit. Lees in deze samenvatting meer over het zuurstofdeficit (zie hier).

Veel vet vs. veel koolhydraten

Aan deze studie deden 8 gezonde mannen mee van gemiddeld 24 jaar met een maximale zuurstofopname van 45 ml/kg.min. Zij kregen gedurende 6 dagen een dieet dat voor 75% uit vet bestond, voor 20% uit eiwitten en voor 5% uit koolhydraten. Op dag 5 en 6 van dit vetrijke dieet moesten de proefpersonen tijdens een inspanningstest 6 min. fietsen op 20 Watt. Direct daarna moesten ze 8 min. fietsen met een vermogen dat overeenkwam met 80% van het vermogen waarbij ze meer melkzuur aanmaakten dan dat ze afbraken. Dit protocol herhaalde zich drie keer met tussentijds 30 min. rust. Na de laatste dag van het vetrijke dieet kregen de proefpersonen een koolhydraatrijk dieet. Dit bestond voor 10% uit vet, voor 10% uit eiwitten en voor 80% uit koolhydraten. De proefpersonen moesten wederom op dag 5 en 6 van het dieet de eerder besproken inspanningstest doen. De calorische waarde van beide diëten was gelijk.

Uit de resultaten blijkt dat de zuurstofopname bij aanvang van de inspanning langzamer stijgt na het vetrijke dieet dan na het koolhydraatrijke dieet. Hierdoor ontstaat een groter zuurstofdeficit. Tevens was de zuurstofopname zowel in rust als tijdens inspanning hoger na het vetrijke-, dan na het koolhydraatrijke dieet. Met andere woorden, dezelfde inspanning vereiste een hoger zuurstofverbruik. Verder bleek dat de hartfrequentie zowel in rust als tijdens inspanning gemiddeld 10 slagen hoger was na het vetrijke dieet.

Tot slot

Deze studie van Raper en collega’s laat zien dat een vetrijk dieet een negatieve invloed heeft op de snelheid waarmee de zuurstofopname tijdens aanvang van inspanning stijgt. Het gevolg hiervan is dat een relatief groot zuurstofdeficit ontstaat. Aangezien ook blijkt dat dezelfde mate van inspanning een hoger zuurstofverbruik vereist na een vetrijk dieet, moet geconcludeerd worden dat een koolhydraatrijk dieet de juiste keuze is voor het leveren van een goede duurprestatie.