Rapporteren van klachten na een hersenschudding

Jonge topsporters rapporteren langer last te hebben van een hersenschudding dan hun jongvolwassen collega’s. Echter, het neurocognitieve herstel (bijvoorbeeld balans en geheugen) duurt even lang. Wellicht dat de toegenomen prestatiedruk bij jongvolwassen topsporters er voor zorgt dat zij minder klachten rapporteren.

Tijdens het sporten gebeurt er wel eens een ongeluk waardoor een sporter een hersenschudding oploopt. Een hersenschudding kan leiden tot een grotere kans op blessures (zie hier) en bij een herhaalde klap op het hoofd kan het tot blijvende hersenschade leiden. Het betrekken van de medische staf bij het herstel van een hersenschudding is van groot belang (zie richtlijnen voor terugkeer na een hersenschudding). Uit voorgaand onderzoek lijkt het er op dat het herstel van een hersenschudding langer duurt bij jonge sporters dan bij volwassen sporters. Daarom hebben Amerikaanse artsen en onderzoekers de uitkomsten van de studies die tot op heden zijn uitgevoerd naar het herstel van jonge en jongvolwassen sporters met elkaar vergeleken.

Hersteltijd

Er zijn 6 studies verwerkt in dit literatuuroverzicht met in totaal 702 sporters die een hersenschudding hebben gehad. In deze studies waren de symptomen van de hersenschudding door de sporters gerapporteerd en/of hadden de sporters neurocognitieve testen uitgevoerd in de tijd na de hersenschudding. Voorbeelden van neurocognitieve testen zijn geheugentesten en balanscontroletesten. Alle testresultaten van de sporters zijn met elkaar vergeleken op basis van het Amerikaanse schoolsysteem waarbij onderscheid is gemaakt tussen “high school” sporters (ongeveer 15-17 jaar) en “college” sporters (ongeveer 18-22 jaar).

Over het algemeen blijkt dat er een grote variatie is bij de sporters in het ervaren herstel van een hersenschudding. Uit de analyses blijkt dat “high school” sporters gemiddeld tot 15 dagen na de symptomen van een hersenschudding rapporteren, terwijl “college” sporters gemiddeld 6 dagen symptomen rapporteren. Daarnaast blijkt dat “high school” sporters gemiddeld 5 dagen na de hersenschudding hersteld zijn op neurocognitief gebied en “college” sporters gemiddeld na 7 dagen. Dit verschil was echter niet groot genoeg om significant te zijn.

Conclusies

Het blijkt dat sporters van ongeveer 15 tot 17 jaar aangeven dat zij langer last hebben van de symptomen van een hersenschudding dan sporters van ongeveer 18 tot 22 jaar, terwijl het neurocognitieve herstel vergelijkbaar is. De auteurs denken dat “college” sporters in het Amerikaanse stelsel een grotere prestatiedruk ervaren. Door de consequenties die het heeft wanneer ze niet mee kunnen trainen zou het kunnen dat ze minder lang klachten rapporteren. Het lijkt er op dat een hoge prestatiedruk of de consequenties van niet trainen kunnen leiden tot minder rapportage van de symptomen na een hersenschudding bij jongvolwassen sporters. Wellicht moeten sporters en coaches beter op de hoogte gebracht worden van de (ernstige) gevolgen van onvoldoende herstel van een hersenschudding. Het advies is daarom om met name sporters met een grote prestatiedruk goed in de gaten te houden en het belang van eerlijkheid in het aangeven van symptomen te benadrukken. De medische staf moet daarnaast altijd betrokken zijn in het geval van een hersenschudding. Zie deze samenvatting voor richtlijnen voor de terugkeer na een hersenschudding.