Skiërs timen hun afzet en landing anders na voorstekruisbandreconstructie

Topskiërs timen bij een verticale squatsprong hun afzet en landing na een voorstekruisbandreconstructie iets anders. Hoewel skiërs zonder kruisbandreconstructie precies tegelijk afzetten en landen, verloopt dat bij skiërs die wel een dergelijke ingreep hebben ondergaan iets asymmetrisch. Vermoeidheid leidt er niet toe dat deze asymmetrie toeneemt. Door de vermoeidheid spannen skiërs wel hun kniestrekkers krachtiger aan tijdens de landing.

Veel topskiërs krijgen er vroeg of laat mee te maken; een gescheurde voorste kruisband. Meestal betekent deze blessure direct het einde van het seizoen, aangezien de revalidatie doorgaans zes tot negen maanden duurt. Lindsey Vonn, de meest succesvolle alpineskiester aller tijden kan hierover meepraten. In het seizoen voorafgaand aan de Olympische Spelen van Sotsji in 2014 scheurde zij tot twee keer toe de voorste kruisband van haar rechterknie waardoor ze haar Olympische droom moest opgeven.

Door de zeer hoge snelheid waarmee skiërs naar beneden gaan, hebben de knieën het zwaar te voorduren. Vooral tijdens de landing na een sprong moeten de knieën zware klappen opvangen. Een stabiele knie tijdens de landing wordt dan ook gezien als belangrijke voorwaarde om knieblessures te voorkomen. Hierbij spelen de spieren die de knie buigen en strekken, respectievelijk de hamstrings en de quadriceps, een belangrijke rol.

In hoeverre vermoeidheid invloed heeft op het stabiliseren van de knie tijdens springen en landen is tot op heden niet goed onderzocht. Drie gerenommeerde bewegingswetenschappers hebben daar nu verandering in gebracht en hebben daarbij onderscheid gemaakt tussen “gezonde” knieën en knieën waarbij in het verleden een voorste kruisband is gescheurd en vervolgens gereconstrueerd.

Topskiërs

Hoewel topskiërs die in het verleden een voorstekruisbandreconstructie hebben ondergaan tijdens het afzetten en landen met hun aangedane been een iets andere timing hebben dan met hun niet-aangedane been, neemt deze asymmetrie door vermoeidheid niet toe. Dit blijkt uit onderzoek bij 22 skiërs en cross-skiërs die op internationaal niveau wedstrijden skiën van wie er elf in het verleden een voorstekruisbandreconstructie hebben ondergaan.

Dit vonden de onderzoekers door de skiërs in 80 seconden twintig keer omhoog te laten springen vanuit een gehurkte positie, de zogenaamde squatsprong. Hierbij stonden de skiërs met elke voet op een afzonderlijk krachtenplatform om de timing van de afzet en de grootte en de richting van de afzetkrachten te meten. Daarnaast is met behulp van elektromyografie gemeten wanneer en hoe krachtig de kniebuigers en –strekkers zich aanspanden.

Door de vermoeidheid die de skiërs tijdens de test opbouwden sprongen zij de laatste vijf keer gemiddeld zes centimeter lager dan de eerste vijf keer. Dit gold zowel voor de skiërs met als voor degene zonder kruisbandreconstructie. Daarnaast leidde de vermoeidheid ertoe dat de quadriceps zich vlak voor en tijdens de landing krachtiger aanspanden. Ook dit effect trad bij alle skiërs op. Wel bleek dat de skiërs met een kruisbandreconstructie hun hamstring in het aangedane been krachtiger aanspanden dan in hun niet-aangedane been en dan de skiërs zonder kruisbandletsel.

Conclusie

Skiërs die in het verleden een voorstekruisbandreconstructie hebben ondergaan timen hun afzet en landing niet meer precies tegelijk met beide benen. Deze asymmetrie blijft door vermoeidheid gelijk en lijkt geen effect te hebben op de prestatie of de afname daarvan.

Het is opvallend dat skiërs na een kruisbandreconstructie hun hamstrings in het aangedane been krachtiger aanspannen dan in hun niet aangedane been. Dit heeft volgens de auteurs waarschijnlijk te maken met het revalidatieproces waarin veel krachttraining van de hamstrings op het programma staat. Sterke hamstrings zouden het risico op een voorstekruisbandblessure verkleinen omdat ze helpen de knie te stabiliseren. Overigens blijkt dat vermoeidheid er bij alle skiërs toe leidde dat de quadriceps zich krachtiger aanspanden vlak voor en tijdens de landing. Dat zou nu juist een groter risico op een kruisbandblessure met zich mee kunnen brengen.